Angmar, ÜÇ 1300’de sonradan “Angmar’ın Cadı Kralı” olarak adlandırılan Nazgûl Lordu tarafından Dumanlı Dağlar’ın kuzey batısındaki bir çatala yerleştirilen ve yalnızca Arnor’un kuzey bölgesini zayıflatmak amacıyla kurulan bir bölge idi. Arazi kısmen soğuk ve karlı havalarıyla biliniyordu.
Tarih[]
Cadı-kral Angmar'a gelmeden çok önce, cücelerin bölgede çok sayıda maden ocağı ve güvenli ve müreffeh olan salonları vardı. Durin Halkı'nın Angmar’ın ilk saldırılarını hissetmeleri çok uzun sürmedi. Fırtınabaşı'ndaki madenlerinin güvenliğini sağlamak için güneye kaçtılar.
Cadı-kral, Angmar’da Arthedain’deki Malvegil döneminde, ÜÇ 1272 ve ÜÇ 1349 arasındaki bir dönemde ortaya çıktı. İnsanlar, dağlarda büyüyen kötülüğün farkına vardılar, ancak Angmar hala gücünü hazırlıyordu. Dúnedain'e Malvegil'in oğlu Argeleb I'in Arthedain tahtını devralmasına kadar hiçbir saldırı gelmedi.
Daha sonra ÜÇ 1409'da Angmar, Cardolan ve Rivendell'e saldırdı ve Cardolan'ın başkenti Höyük Yaylaları dışındaki tüm yerleşimleri yıktı. Amon Sul dağıldı ve yakıldı ve Dúnedain batıya doğru kaçmaya zorlandı. Arthedain yardım edecek müttefikler olmadan kaldı ve 500 yıl daha sürecek olan güçlü bir mücadeleye başladı.
Yardım, Gri Limanlar, Rivendell ve Lorien elflerinden geldi. Angmar orduları Fornost ve Kuzey Yaylaları'ndan kovuldu ve Angmar'a çekilmek zorunda kaldı. Kuzey'in gölgesi bir süreliğine tutulmuştu.
ÜÇ 1636'da Mordor'un doğusundan başlayan Büyük Veba'dan sonra, Cardolan halkının sonuncusu öldü ve Höyük Adamları'nın Angmar'dan yaylalara gönderilmesinin önü açıldı.
ÜÇ 1974 yılında, Angmar güçlerini çoğalttı ve Arthedain'e son bir saldırı başlattı. Daha sonra başkenti Fornost'u ele geçirdiler, böylece Dúnedain'in son kuzey krallığını mağlup ettiler.
Bir süre sonra, otuz üçüncü ve son Gondor Kralı Prens Eärnur Arthedain'e yardım etmek için geldi, ancak çok geç kaldı. Ordusu Fornost Savaşı'nda Angmar'ın kuvvetlerini yendi ve Cadı kral Mordor'a kaçtı ve Angmar krallığı ÜÇ 1975'te düştü.[1][2]
Etimoloji[]
Angmar, Sindarin’de "demir ev" anlamına gelir.[3]
Referanslar[]
- ↑ Yüzüklerin Efendisi, Ek A: Kralların ve Hükümdarların Yıllıkları, I: Númenórean Kralları, (iii): "Eriador, Arnor ve Isildur'un Varisleri"
- ↑ Orta Dünya Atlası, Üçüncü Çağ, "Arabasürücüleri ve Angmar"
- ↑ Orta Dünya'nın Komple Rehberi